Lees meer over Orquesta Típica Víctor
Platen maatschappijen namen in de prille jaren van de twintigste eeuw muziek op van over de hele wereld, ook in Buenos Aires. Om de talking machines (grammofoons) te verkopen moesten er cilinders komen. De Victor Talking Machines Company was er één van, deze werd in 1929 opgekocht door RCA (Radio Corporation of America). Het hondje dat naar de fonograaf kijkt is hun bekende logo.
Voor de tango werden vanaf de jaren twintig orkesten samengesteld alléén met het doel opnames te maken en bestonden deze uit musici van orkesten verbonden aan dezelfde label. Deze tijdelijk samengestelde orkesten hebben nooit publiekelijk opgetreden.
Als zanger werd toegevoegd een refrein zanger die voor de label werkte. Het was ook de tijd dat zangers hun intreden maakten, maar toen werd alleen nog het refrein gezongen.
De orkestleiders van het Orquesta Típica Víctor waren:
 Luis Petrucelli 1925-1931 |
 Adolfo Carabelli 1931-1935 |
 Federico Scorticati 1936-1941 |
 Mario Maurano 1940-1944. |
– – – – – – – – – – – – –
De hele vroege opnames uit de beginperiode rond 1900-1910 werden gelimiteerd door de gebrekkige techniek, zo kon alleen geluid worden opgenomen in het bereik van 160 tot 2,000 hertz, terwijl het menselijk oor 20 tot 20,000 hertz aankan.
Musici moesten dan ook hun spel aanpassen naar het midden bereik. Ook de stem moest scherp, hard en helder klinken om iets in de groeven te krijgen.
De cilinders werden gemaakt door in grote hoorns te spelen/zingen, de omgekeerde weg van het afspelen.
De vibraties van snaarinstrumenten, incluis de contrabas en de piano, gaven een gedempte, modderige klank. Daarom werd vaak gekozen voor het helder, metaalachtig geluid van koper. Om die reden zijn er veel opnames van fanfares. Ook de duur moest beperkt worden tot enkele minuten.
Casa Tagini, een winkel op de hoek van calle Perú en Avenida de Mayo (Buenos Aires) claimde in 1905 dat hun grammofoons al duizend keer bij dansfeesten musici had vervangen. Er is een tekening waarbij een DJ in actie is bij zijn grammofoon in een omgebouwde paardenstal met dansende paren (het paard is nog net te zien). Maar ook in een ruimte waar mannen hun schoenen laten poetsen werd muziek afgespeeld, vaak door een vrouw. Muziek was er overal.
– – – – – – – – – – – – –
Gelukkig kwam vanaf 1926 de platte plaat met zijn elektrische opname en zijn betere kwaliteit, ook kon er meer dan twee minuten worden opgenomen. Geniet van een aantal voorbeelden van het Orquesta Típica Víctor tussen eind twintiger jaren en begin jaren veertig.