Carlos Di Sarli

PIANIST, ORKESTLEIDER, COMPONIST (1903-1960)

Als geen ander wist Carlos Di Sarli de ritmische cadans van de tango te combineren met de harmonische structuur, ogenschijnlijk eenvoudig, maar rijk aan nuances en subtiliteiten. Hij liet zich leiden door de romantische melodiek van Fresedo.

Rijkdom aan harmonie interesseerde hem nauwelijks; zijn kracht lag in de contrasten tussen zachte gebonden en gepunteerde noten, tussen harde en zachte passages. Hij bleef weg van de valse tegenstellingen die bestonden tussen de herinneringen aan de traditionele tango en de avant-garde stroming.

Hij was beroemd voor zijn ‘magische linker’ waarmee hij ‘zingt’, terwijl hij met zijn rechterhand begeleid. Hij gaf leiding vanaf zijn instrument.

In zijn muziek komen weinig instrumentale solo’s voor, soms de bandoneón, maar deze benadrukte meestal het ritmische en het dansbare deel van de muziek. De violen zongen  delicaat, in een korte solo of in een tegenmelodie.

Enige jaren ging hij weg, maar in 1938 keerde hij op verzoek terug met een hernieuwd debuut in 1939 voor Radio El Mundo. De muziek was pittig, zoals de meeste tango in de eindjaren dertig.

Het orkest van Di Sarli beleefde een glorieuze periode, en genereerde een populariteit die tot zijn dood (en voorbij) zou duren. Ook de combinatie met zanger Rufino was een gouden tandem.

Carlos Di Sarli was de laatste stuk van de puzzel van de tango van de jaren veertig die geen concessies deed aan schrille modes, noch aan ritmische uitspattingen, en die, hoe delicaat dan ook, het vertolkend voorbeeld van dansbare tango’s vertegenwoordigde.